De praktijk van Plasman

Peters Dagboek

Een drukke dag vandaag. Het is de dag voor onze studiopnamen voor de uitzending van zondag. Wat betekent dat we dus ook op Koninginnedag binnen zitten. Veel mensen kijken daar van op en zeggen: je kan toch wel een dag vrijnemen? Wat ze zich niet realiseren is dat we in een bepaald ritme werken dat in het gedrang komt als de week een dag korter is. Als de uitzending nog niet helemaal is gemonteerd, is het lastig studioteksten schrijven. En als de studioteksten nog niet helemaal vast staan, kan je moeilijk de studio in gaan etc. etc.

Voice-over
Ik begin de dag vandaag met het bekijken van de montage van collega Samantha Minne van onze reportage over de bizarre moord op Geert de Raeymaeker in Rotterdam in 2003. Daarna spreek ik met haar regel voor regel de zogenoemde voice-over teksten door. Dit zijn de teksten die door onze ‘voice’ Arend Langenberg onder de reportage worden ingesproken en die het hele verhaal vertellen. Die teksten luisteren heel nauw, ze moeten precies op het beeld aansluiten dat de kijker te zien krijgt en dat is niet zelden een behoorlijk woord-gegoochel. Als dat klaar is, begin ik aan het schrijven van mijn studiotekst-draaiboek. Dat zijn de teksten die ik in de studio uitspreek – ‘Welkom bij het programma dat onderzoekt, ontmaskert…’ - en die aan- en afkondigen wat er allemaal in de uitzending gebeurt. Met dit hele proces, dat hier sterk vereenvoudigd is weergegeven, ben ik meestal een dagje zoet, zeker als je alle ‘tussendoortjes’ nog meerekent, vergaderingetjes en gesprekjes met de redactie.

Aan het eind van deze dag moet ik dan naar Amsterdam, naar het kantoor van advocaat mr. Peter Plasman. Hij heeft me gevraagd of ik het eerste exemplaar van zijn boek ‘De praktijk van Plasman’ (geschreven door Mickelle Haest) in ontvangst wil nemen en dat doe ik graag. Ik ken Peter Plasman al heel wat jaren en ik vind hem een uitmuntend advocaat. Hij gaat tot het uiterste voor zijn cliënten, durft rebels en eigenzinnig te zijn en komt altijd met een goed verhaal in de rechtszaal.

Handelsmerk
Nog niet zo lang geleden hebben we zelfs tegenover elkaar gestaan in een kort geding, toen hij een pedofiele zeilschoolhouder verdedigde waar ik een uitzending over wilde maken. In eerste instantie won Plasman het kort geding, maar het hoger beroep, een week later, werd door mij gewonnen. In de rechtszaal ging het op het scherpst van de snede en was ik ‘meneer De Vries’, maar buiten de zittingzaal was er weer de handdruk, een knipoog en een kwinkslag – en zo hoort het ook. Als advocaat en als misdaadverslaggever moet je zonder aanzien des persoons kunnen optreden en Peter Plasman heeft dat tot zijn handelsmerk verheven en daardoor kunnen we goed met elkaar overweg. We hebben bovendien nog iets gemeenschappelijks: we rijden allebei motor en allebei een Harley Davidson…

Peter R. de Vries