Niet Rinus Otte maar Minister verantwoordelijk
4 juni 2018 — Mr. J.P. Plasman
Wim Faber, de vader van Anne Faber heeft raadsheer Rinus Otte mede-aansprakelijk gesteld voor de dood van zijn dochter, omdat het aan Otte te wijten zou zijn dat Michael P. in 2017 niet vast zat en kon toeslaan. Wim Faber richt zich echter op de verkeerde.
Rekent u even mee.
Michiel P. is destijds in voorlopige hechtenis gegaan op 5 juli 2010. In 2012 heeft het hof hem na een eis van 9 (!) jaar 12 jaar gevangenisstraf opgelegd, ingaande 5 juli 2010. Gezien de regeling van de voorwaardelijke invrijheidstelling (VI) zou Michael P. op 5 juli 2018 in vrijheid worden gesteld. Het hof heeft met zijn beslissing destijds derhalve bepaald dat Michael P. tot 5 juli 2018 vast moest zitten.
Conclusie: Wanneer de beslissing van Otte en zijn collega’s zou zijn uitgevoerd zou Michael P. vandaag dus nog steeds vastzitten en zou hij niet in 2017 Anne Faber hebben kunnen vermoorden.
Hoe kon hij dan toch al in 2017 in vrijheid zijn?
De directeur van de penitentiaire inrichting waar Michael P. verbleef heeft op 6 januari 2017 aan het ministerie verzocht hem op de open afdeling van de FPA (forensische psychiatrische afdeling) Rosenburg (op het terrein van Atrecht in Den Dolder) te mogen plaatsen. Na een positieve beslissing van het ministerie is Michael P. op 14 juli 2017 uit de gevangenis overgeplaatst naar het ziekenhuis Rosenburg.
Met de wijze van executie van de door het hof opgelegde gevangenisstraf hebben de raadsheren geen enkele bemoeienis gehad, de executie heeft zich zelfs geheel aan hun waarneming onttrokken.
Alle executie beslissingen worden door en/of onder verantwoordelijkheid van het ministerie genomen, zo ook in het geval van Michael P.
Conclusie: niet Rinus Otte en zijn collega’s zijn verantwoordelijk voor de vrijheid die Michael P. in 2017 genoot, dat is uitsluitend de Minister van Veiligheid en Justitie.