Turkse vermoordt haar man na 47 jaar huwelijk

BREDA - Zevenenveertig jaar lang had zij mishandeling, systematische verkrachting en diepe vernedering over zich heen laten komen. Sinds de 59-jarige Zekiye K. in maart jl. haar (ex-) man in Breda thuis voor de deur met pistoolschoten in borst en buik heeft vermoord, hebben ook haar acht kinderen er geen traan om gelaten.

Voor de rechtbank in Breda eiste officier van justitie mevr. mr. M. Lemstra gisteren vijf jaar cel, maar advocaat mr. P. Plasman bepleitte vol overtuiging ontslag van alle rechtsvervolging: bovenop de stress die in bijna een halve eeuw was opgebouwd had zich in Zekiyes brein vastgezet dat alleen zíj kon voorkomen dat een van haar zoons vader Mustafa Toprakci (62) iets zou aandoen.

Psychische overmacht, concludeerde de raadsman. Een drang waartegen van haar geen weerstand gevergd kon worden. „’t Ging buiten haar wil om. Ze kón niet anders.”

Zekiyes ellende begon al in Çorum op het Turkse platteland. Op haar dertiende werd ze aan Mustafa uitgehuwelijkt, toen haar moeder moest vertrekken omdat zij geen zonen baarde, en omdat vader een nieuwe vrouw nam die het meisje er niet bij wilde. Zij werd na de trouwerij ’huisvrouw’ voor man én schoonmoeder.

In Nederland ging Zekiye naar politie en maatschappelijk werk om haar nood te klagen, en ook artsen vertelde zij over haar wrange en pijnlijke leven aan Mustafa’s zijde. Uiteindelijk verliet zij hem en ging zij zelfstandig wonen in de Johanna Ufkesstraat in Breda. Ze dacht zo van hem af te zijn. Maar hij bleef komen. En bij ontmoetingen in de stad bleef hij dreigen. Mustafa nam een nieuwe vrouw van 29, een Nederlandse die zich wel wilde bekeren tot zijn geloof. En nu eiste hij dat Zekiye haar excuus zou aanbieden en terug zou komen: „Dan kun jij beneden op de bank slapen en voor ons zorgen.” Ze moest terugkomen, of hij zou haar doodmaken.

Op 13 maart kwam zij hem, op weg naar de markt om spinazie te kopen, eerst tegen bij een bushalte. Hij bespuwde haar en maakte haar uit voor hoer. Toen Zekiye thuis kwam was hij ook in de straat. Mét zijn nieuwe vrouw. Hij begon over de alimentatie die was overgemaakt. „Ik zei alleen maar: Ga wég! Ga wég!” zei Zekiye in de rechtszaal.

Ze was een glas water gaan drinken en wéér naar de deur gegaan. Toen kreeg ze een woedeaanval. Ze haalde binnen het pistool onder een kast vandaan dat daar „voor zelfbescherming” al een paar weken had gelegen. Ze stopte er kogels in en laadde door: moord dus, in justitiële ogen. Mustafa hoonde nog dat hij het vuurwapen in haar onderlijf zou duwen. Hij zeeg ineen in een bloemperkje met twee kogels in zijn lichaam.
Die belediging zou door haar zoons zeker gewroken worden.

Uitspraak: 28 juni.